Reisverslag Oostenrijk 8 + 9 december 2018

Al weken keek ik uit naar dit tripje samen met Petra, Louie en Esparta.
Louie en Esparta hadden beide nog maar 1 punt nodig voor de titel 'Internationaal Kampioen' en graag wilde ik deze halen voordat deze combinatie werd gemaakt .
Teefjes worden er over het algemeen niet heel veel mooier op na 1 of meerdere nestjes dus dit leek ons een mooie kans.

Donderdag alle spullen al ingepakt zodat ik vrijdagmorgen nog alle tijd voor de kinderen; Reaven naar school brengen,nog even fijn te kunnen knuffelen met de meisjes en alle andere honden goed uit te laten.
Rond 10.00 zaten Petra bepakt en bezakt in de auto onderweg naar het gasthuis waar we 2 nachten zouden verblijven, een halfuurtje van de show af.
De rit verliep voorspoedig, zo goed dat ik zonder enige moeite 5,5 uur achter elkaar kon doorrijden.
Enige nadeel was al die vrachtwagens, waardoor je steeds van baan moest wisselen maar daardoor bleef ik wel scherp ;)
Na de honden even kort uit gelaten te hebben, vervolde Petra de route en rond 19.00 kwamen we aan bij het gasthuis.
We werden heel vriendelijk ontvangen en na het uitlaten van de honden, het indelen van onze kamers en het opfrissen was het tijd voor warm eten want daar waren we allebei wel aan toe.
Eigenlijk hoor je in Oostenrijk natuurlijk voor Schnitzel te gaan, maar ik had ook wel zin in een mixed grill en daar ben ik uiteindelijk voor gegaan, Petra toch voor een Schnitzel.
Als voorgerecht kregen we broodjes en een lekker frisse salade.
De hoofdgerechten volgde snel en wat was het lekker!
Maar wel veel, we konden het allebei niet op hahaha :)
Na het eten merkten we allebei dat we toch wel een beetje moe waren na zo'n rit dus we besloten op tijd de honden lekker uit te laten en ons terug te trekken op onze kamers om goed uit te rusten voor de drukke dag die zou volgen.
Esparta en Louie zijn supermakkelijke honden en die kozen allebei een fijne plek om te liggen.
Na een zalige warme douche (oke, wel een pis straaltje maar dat mocht de pret niet drukken) in bed gaan liggen op een goed matras maar wel een dekbed die minimaal een halve meter te kort was ;)
Even thuis op hoogte gebracht van de goede reis die we hadden, nog even op FB geneuzd en toen in slaap gevallen.

















Het was een goede nacht, veel wakker geworden van koude voeten (te korte dekbed) en gewoon vaak wakker maar omdat ik lekker op tijd in bed lag toch goed uit kunnen rusten.
Honden uitgelaten om vervolgens een enorm lekker ontbijt te nuttigen en even rustig wakker te worden.
Na het ontbijt spullen weer ingepakt om naar de show te gaan.



Debiel eigenlijk hoeveel zooi een mens moet meenemen vor een dagje show ; Eten en drinken voor jezelf en de hond, bakjes, een benchm een stoel en een tas helemaal vol met vreterijen en showspullen.
Voorin de tas met entingsboekje en de papieren voor de show, zodat je daar makkelijk bij kunt tijdens alle chaos.
En die was er!
Op de parkerplaats leek het nog mee te vallen, een gigantische parkeerplaats met enorm veel lege plekken en aangzein we dachten de ingang al te zien hebben we de auto neergezet en dachten we er wel even heen te lopen.
Nou dat even...werd heel lang!
Tientallen hallen en voor ons was niet duidelijk welke we moesten hebben, dat zou in de catalogus staan die je pas kreeg bij binnenkomst...
Gr...nou oke, een gok genomen en achter de menigte an gelopen.
Voordat we binnen waren een extreem goede controle, papieren/ entingsboekje, honden hun chip werd gelezen enz.
En toen waren we binnen, snel naar de tafel gelopen waar de boekjes te verkrijgen waren en zoeken in welke hal we moesten zijn.
Weer tien minuten verder kwamen we al in de hal waar we moesten zijn, buitenom gelopen.
Maar we vonden snel een plekje, hebben ons geinstalleerd om daarna de ringnummers op te halen in de ring waar we ook zouden showen.
Eenmaal aan de beurt vertelde de vriendelijke jongen dat hij mijn nummer niet kon meegeven, die lagen bij de informatie balie want er zou iets mis zijn met de betalingen waarschijnlijk.
Behoorlijk geirriteerd liep ik terug naar de plek war we zaten en legde Petra de situatie uit.
Lang leve online bankieren en een I phone ;)
Meteen ingelogd en screenshots gemaakt van de betaling, die 186 euro had ik nl dezelfde dag overgemaakt tegelijkertijd met de inschrijvingen.

En dus maar weer met papieren, mijn telefoon in de aanslag op naar de informatiebalie die helemaal bij het begin was, dus weer een pokkeeind lopen.
Kom ik daar aan, een rij van hier tot Tokio!!
Godzijdank waren we op tijd op de show en om 9.00 stond ik in de rij, om 10.00 zouden de keuringen beginnen.
Petra meteen geappt dat dit nog wel even kon gaan duren maar die stelde mij gerust dat er nog een aantal honden voor ons waren dus het geen enorme haast had.
Even na 10.00 was ik eindelijk aan de beurt en vroeg waarom ik de nummers niet had meegekregen in de ring.
En inderdaad, volgens de mevrouw aan de balie was er geen betaling binnengekomen.
Inmiddels had ik al van andere exposanten meegekregen dat er van de hele boekhouding niks klopte en liet dus meteen de screenshots zien.
Binnen een paar seconden kreeg ik dus alsnog de ringnummers mee en kon ik eindelijk gaan plassen en me voorbereiden voor de show ;)



Ik ben eigenlijk zelden meer zenuwachtig maar door het hele gedoe van die ochtend had ik toch wel de kriebels.
Ook omdat ik de keurmeester zag keuren, en die leek me allerminst vriendelijk..
En natuurlijk ook omdat we niet voor niets het hele stuk hadden gereden voor een leuk woord van de keurmeester maar echt dat ene puntje!
De spanning steeg toen de Cane Corso's de ring in mochten, eerst de puppy's, daarna de jeugdreuen, tussenklasse en openklasse.
Ik kon geen peil trekken op de manier van keuren dus ik wachte naast de ring vol spanning af.
Op een gegeven moment ging het om de beste reu dus 3 reuen moesten tegen elkaar lopen.
Toen een andere exposant 'yes' riep en superblij de ring uitliep baalde ik natuurlijk want ik dacht dat we geen puntje hadden maar dat Louie nog moest lopen voor Reserve beste reu.
Reuen leipen nog een rondje en toen zou het duidelijk moeten zijn.
Ik snapte er iig niks van en was al terug gelopen naar onze plek om Esparta te halen, gelukkig stapte Petra meteen op de ringmeester af en vroeg hoe het nu zat.
Bleek Louie toch gewoon beste reu te zijn geworden.
Zowel Petra en ik konden het eigenlijk amper beseffen want het verliep zo snel en zo raar dat we echt even van het padje waren.
Toen we de papieren zagen drong het een beetje tot ons door en feliciteerden we elkaar. Helaas niet zo uitbundig als wat ik vooraf bedacht had, maar ik had het ook anders voorgesteld hahaha ;)
Toen was Esparta aan de beurt.
Waar Louie in onze ogen nog een paar goede concurrenten had, keek ik naar de teefjes voor Esparta in de ring en had er een goed gevoel over, in mijn ogen de beste teef.
Ik was dan ook behoorlijk teleurgesteld toen de keurmeester uiteindelijk voor en teef ging die in mijn ogen wel een mooi lijf had maar een minder mooi hoofd en een dek heeft, wat niet toegstaan is bij de Cane Corso.
Esparta werd wel reserve beste teef, maar daar heb je qua punten helaas weinig aan.
Gelukkig kon ik de teleurstelling vrij snel van me af zetten, want Louie werd Best of Breed en mocht daardoor naar de erering, supergaaf!









Snel even wat gegeten en vervolgens WEER met hele hebben en houden naar de andere kant, een andere hal waar de eindkeuring zou plaatsvinden.
Mooi plekje kunnen scoren en ook een mooi vetbed met de Italianse kleuren voor de pups straks :)
De tijd vloog voorbij, en niet alleen de tijd maar ook een hoop schijt hahahahahaha.
In de gang achter ons waar wij zaten had een hond hoge nood met een afstand van zeker 10 meter heeft deze zijn spuitpoepspoor achter gelaten, het baasje doorgelopen...
Ik zag het spoor en vervolgens tientallen mensen met mooie schoenen, mooie honden en showkarretjes daar doorheen slenteren voordat het opgeruimd werd.
Petra en ik gruwelden van het beeld maar hebben tegelijkertijd ook ontzettend gelachen om de reacties van de mensen die zagen waar ze doorheen waren gelopen.

Eind van de middag was het dan eindelijk zo ver, de eindkeuring.
En zoals alles daar liep, verliep ook de eindkeuring weer erg rommelig.
We zaten maar 3 meter van de voorkeuring af maar het was totaal niet duidelijk wanneer we aan de beurt waren, het gaat echt heel anders dan bij ons..
Nog net op tijd verschenen Petra en Louie in de ring, terwijl ik een plekje probeerde te bemachtigen bij de ring in de mierenhoop ;)
Muziek ging aan en daar gingen ze hoor, alle honden van rasgroep 2 en Petra en Louie straalden van alle kanten.
Ze liepen geweldig en al gauw merkte ik dat ik toch wel een beetje emotioneel werd.
Heb echt moeite moeten doen om tranen weg te slikken, wat gloeide ik van trots...:)
Denk dat niemand het gezien heeft hoor, maar het was wel fijn om achteraf van Petra te horen dat zij precies hetzelfde had.
2 zielen 1 gedachte!



Zoals altijd was het erin en eruit voor de Cane Corso, maar dat maakte voor ons niets meer uit.
We hadden bereikt waar we voor kwamen, dat ene puntje wat Louie Internationaal kampioen heeft gemaakt!!
Toen we terug kwamen van de show hebben we de spullen weer opgeborgen, ons opgefrist, de honden wat lekkers gegeven ,hebben we wat gedronken in het gasthuis en zijn vervolgens naar de Italiaan gereden.
We moesten natuurlijk in stijl vieren wat we bereikt hadden en wat heeft het ons gesmaakt, zelden zo lekker gegeten ;)
Daarna even gekeken naar een bijzonder spektakel, een Oostenrijks ritueel 'Krumpel' .
Wij vonden het maar enge wezens,leuk om even gezien te hebben maar daarna snel weer terug naar het warme en gezellige gasthuis.







Na een goede nacht met weer een super ontbijt op weg naar de 2e dag show.
We hadden inmmiddels tips van aardige mensen gekregen op show waar we de auto beter konden parkeren en dat was maar goed ook, want nu stonden tijdens de regen vlakbij de ingang :)
Deze keer kregen we wel meteen de ringnummers en konden we meer ontspannen voor de show.
Helaas zagen we ook deze keer weer een ongeinteresseerde, norse en stugge keurmeester staan die ook ons ras zou moeten gaan keuren.
Zowel Louie als Esparta behaalden niets deze keer, jammer maar niets aan te doen.
Des te betere reden om in 2019 nog een paar extra ritjes naar het buitenland te plannen ;)











1 voordeel was dat we daardoor meteen door konden rijden naar huis en het geen nachtwerk zou gaan worden.
Om 12.15 reden we aan en rond 22.00 's avonds kwamen we thuis na een goede maar vermoeiende rit met bijna alleen maar regen.
Heerlijk om weer thuis te zijn, maar wat een mooie ervaring zijn we rijker!
Bedankt lieve Petra voor alle gezelligheid, ik heb genoten van alle fijne gesprekken, het lachen en het samenzijn.
Voor mij zeker voor herhaling vatbaar!!